Immunoloog: Pfizer, Moderna vaccins kunnen langdurige chronische ziekte veroorzaken die pas na jaren aan het licht komen

In een nieuw onderzoek, gepubliceerd in Microbiology & Infectious Diseases, waarschuwt immunoloog J. Bart Classen dat de mRNA-technologie die wordt gebruikt in de Pfizer en Moderna Covid-“vaccins” “nieuwe potentiële mechanismen” van ongewenste voorvallen zou kunnen creëren die pas na jaren aan het licht komen.

In 1999 betoogde Dr. Peter Patriarca, een vooraanstaand functionaris van de U.S. Food and Drug Administration (FDA), dat de moderne vooruitgang in vaccintechnologie “het vermogen van onderzoekers om potentiële, met vaccins samenhangende bijwerkingen te voorspellen snel overtrof”. Patriarca meende dat dit zou kunnen leiden tot “een situatie van onvoorziene en onvoorspelbare resultaten van vaccins”, berichtchildrenshealthdefense.org.

© Airman 1st Class Anna Nolte / Wikimedia (Public Domain)

In een nieuw onderzoeksartikel, gepubliceerd in Microbiology & Infectious Diseases, uit veteraan immunoloog J. Bart Classen soortgelijke zorgen en schrijft hij dat “op RNA gebaseerde Covid-vaccins het potentieel hebben om meer ziekte te veroorzaken dan de epidemie van Covid-19”.

Classen publiceert al decennialang artikelen waarin wordt onderzocht hoe vaccinatie aanleiding kan geven tot chronische aandoeningen zoals diabetes type 1 en type 2 – niet meteen, maar drie of vier jaar later.

In dit laatste artikel waarschuwt Classen dat de op RNA gebaseerde vaccintechnologie kan leiden tot “nieuwe potentiële mechanismen” van ongewenste bijwerkingen van vaccins die pas na jaren aan het licht komen.

De studie van Classen toont aan dat de boodschapper-RNA-vaccins (mRNA) die door Pfizer en Moderna zijn ontwikkeld, menselijke eiwitten kunnen activeren om “pathologische configuraties” aan te nemen – configuraties die worden geassocieerd met chronische degeneratieve neurologische ziekten.

Hoewel zijn specifieke belangstelling uitgaat naar prionziekten (aandoeningen die gepaard gaan met verkeerd gevouwen versies van normale eiwitten), schetst Classen ook een handvol andere mechanismen waarbij op RNA gebaseerde vaccins aanleiding zouden kunnen geven tot “meerdere andere potentiële fatale bijwerkingen”.

Ervoor zorgen dat patiënten de risico’s duidelijk begrijpen – met inbegrip van bekende risico’s en mogelijke onbekende risico’s – is een belangrijk onderdeel van het proces van geïnformeerde toestemming. Dit geldt des te meer wanneer de interventie experimenteel is en er geen langetermijngegevens over de veiligheid zijn, zoals het geval is met de vaccins van Pfizer en Moderna tegen Covid-19. De FDA gaf de twee vaccins toestemming voor grootschalig noodgebruik op basis van slechts twee maanden klinische proefgegevens.

Helaas is het niet ongebruikelijk dat de onderzoekers de risico’s slechts mondjesmaat bekendmaken. In oktober meldden onderzoekers van de New York University en Tulane dat de informatie die aan de deelnemers van de klinische proeven met het Coronavirus was verstrekt over een zorgwekkend probleem dat bekend staat als pathogenic priming, “dermate onduidelijk” was, zodat het “onwaarschijnlijk” was dat de patiënten de risico’s “voldoende begrepen”.

Het zou interessant zijn te weten wat deze onderzoekers zouden zeggen over de botte conclusie van Classen dat “het goedkeuren van een vaccin, gebruikmakend van nieuwe RNA-technologie zonder uitgebreide tests uiterst gevaarlijk is”.

Degenen die Covid-injecties overwegen, negeren mogelijke risico’s op eigen risico.