Zijn Europeanen abnormaal?

We leven in een tijd waarin datgene wat voorheen normaal werd genoemd nu constant in twijfel wordt getrokken en in steeds snellere vaart gedeconstrueerd wordt. Het afbreken van wat traditioneel en empirisch gezien als natuurlijk of normaal is, gaat nu zover dat tegenwoordig alleen al het gebruik van het woord ‘normaal’ – gebruikt in een politiek incorrecte context – bijna hysterische aanstoot kan opwekken bij deugmensen. Het woord ‘normaal’ heeft zich daarom ontwikkeld tot een zeer geladen, emotionele en politieke term.

Auteur: @Freddie_100 – Vertaling: ‘Rommel’

Iets dat me onlangs deed denken over de manier waarop het woord ‘normaal’ gewoonlijk wordt gebruikt in het hedendaagse debat was toen ik luisterde naar een programma van de Zweedse Radio (SR), Lichaam en Ziel, van een paar jaar terug, wat handelde over de uitwerking van zuivelproducten op de bevolking en de toename van lactose-intolerantie in de samenleving. Uitgenodigd als expert was een kinderarts van het Södertälje ziekenhuis, die al meerdere jaren de stelling verkondigde dat er een aanzienlijk aantal verkeerde diagnoses van lactose-intolerantie in de Zweedse samenleving plaatsvindt, tien minuten later in het programma ontwikkelt de dokter zijn gedachtegang aan de programmaleider en er ontstaat een interessante uitwisseling:

Kinderarts: Er zijn veel kinderen die eigenlijk deze diagnose onnodig krijgen, zoals ik al eerder zei komt het steeds vaker voor dat men lactose-intolerant is, maar niet alle kinderen die deze diagnose krijgen hebben deze toestand in werkelijkheid.

Programmaleider: Dus u bedoelt dat ze geen lactose-intolerantie hebben?

Kinderarts: Nee, vaak denk ik van niet. We hebben zogezegd een ziektelabel geplakt op een gesteldheid die eigenlijk normaal is, want 70 procent van de wereldbevolking verdraagt geen lactose als volwassenen. Het zijn wij, in Europa, die gewend zijn geraakt om melk te drinken en dit heeft met evolutie te maken. We hebben onder zware omstandigheden geleefd en hebben ons toen aangeleerd om koemelk drinken, en degenen die voor ons geboren zijn, laten we zeggen 10 tot 15 duizend jaar geleden, hebben een mutatie ondergaan die het mogelijk maakt om koemelk te drinken, en hadden een zeer betere overlevingspotentieel en daarom hebben we een mutatie gekregen die we nu als normaal zien, want de meesten van ons tolereren melk als volwassenen, maar in de meeste delen van de wereld drinken ze geen melk als volwassenen.

Programmaleider: Dus in dit geval zijn wij abnormaal en alle anderen normaal?

Kinderarts: Ja, dat kan men eigenlijk wel zeggen.

Programmaleider: Maar wat is het nut om geen koeienmelk te kunnen drinken, het is toch nog steeds nuttig?

Kinderarts: Absoluut, het is zeer nuttig, en dat is de reden waarom we zo goed geslaagd zijn – we hebben deze mutatie ondergaan die ons in staat om koemelk te drinken – maar de lactose-intolerantie waar we over praten begint nooit tijdens de kindertijd, het begint bijna nooit voor de schoolleeftijd, en de test die men kan nemen is een gentest, en het laat zien of je de genetische aanleg hebt om een lactose-intolerantie te ontwikkelen als volwassene.

Het gesprek tussen de radiojournalist en de arts is op meerdere manieren tot nadenken stemmend. Een aspect is de definitie van de gebruikte woorden, zowel wat abnormaal en normaal genoemd wordt, maar ook wat is geclassificeerd als “wij”. Impliciet worden tijdens het gesprek alle Zweden en Europeanen “wij” genoemd, wat anders altijd iets is wat door Zweedse journalisten, en in bijzonder die van de Zweedse radio, in vraag wordt gesteld. Wanneer bijvoorbeeld Jimmie Åkesson (partijleider Zweden Democraten) in de studio zit en hij zegt “wij”, dan duurt het niet lang voordat de reflexieve tegenvraag komt, “wie zijn wij, hoe definieer je wij?”. Eigenlijk is wat deze arts tijdens het gesprek zegt beduidend radicaler dan welke verklaring dan ooit van een prominente Zweden Democraat. Hij beschrijft openlijk hoe de natuur de fysiologie van verschillende etnische groepen heeft gecreëerd en ze verschillend heeft maakt.

Het andere opmerkelijke commentaar is de reactie van de programmaleider wanneer de arts uitlegt dat Noord-Europeanen in feite een positieve genetische eigenschap hebben die is gebaseerd op etnische gronden, en dat het relatief uniek is in vergelijking met alle andere volken, de rubberenwervelkolom reactie is dan om te concluderen dat het de Zweden zijn die abnormaal zijn. Trouwens, het kan gezien worden als een onbewust politiek correct antwoord – om direct de noodzaak te voelen de Zweden te kleineren omdat een deskundige precies heeft uitgelegd waarom Zweden in een bepaald gebied genetisch superieur zijn aan andere mensen, maar het opent ook een heel voor de hand liggend, maar vandaag controversiële bevinding: Wat normaal is voor een etnische groep is niet normaal voor een andere.

Als we terugkomen op de verklaring van de SR-programmaleider, dat de Europeanen als abnormaal moeten worden beschouwd als gevolg van onze eigenschappen, kan men een omgekeerde gedachte-experiment doen, ik lees nu dat de diagnoses van DAMP en ADHD toenemen in Zweden, en dat steeds meer scholieren worden geplaatst op speciale scholen, als gevolg van verschillende vormen van ontwikkelingsstoornissen (en dat kinderen met niet-Europese achtergrond oververtegenwoordigd zijn in deze context), kan in dit geval ook de theorie van de kinderarts worden toegepast, zijn bijvoorbeeld ADHD en andere neuropsychiatrische disfuncties die wij als ziektetoestanden classificeren ook verkeerd en overgediagnosticeerd? Als het programma in plaats daarvan zou gaan over ADHD en de dokter spreekt over hoe kinderen in de migrantenwijk Rosengård verkeerd worden gediagnosticeerd, en in plaats daarvan zegt:

“Programmaleider: Dus u bedoelt dat de meeste kinderen in Rosengård geen ADHD hebben?

Kinderarts: Nee, vaak denk ik van niet. We hebben zogezegd een ziektelabel geplakt op een gesteldheid die eigenlijk normaal is in Afrika en het Midden-Oosten. Het zijn wij, in Europa, die onze impulsiviteit hebben aangepast op basis van onze omstandigheden, en dit heeft met evolutie te maken. We hebben onder zware omstandigheden geleefd en hebben ons toen aangeleerd om onze consequentiedenken en impulsbeheersing op een andere manier te controleren.”

Eigenlijk is er in logische termen niet veel verschil in de verklaringen, met de redenering die werd gegeven ten aanzien van lactose-intolerantie bij 70 procent van de wereldbevolking moet het ook als redelijk worden beschouwd dat problemen betreffende impulscontrole, concentratie en hogere mate van geweldgeneigdheid – alle drie gedocumenteerde eigenschappen die oververtegenwoordigd zijn onder niet-Europeanen in Zweden – niet gerelateerd kunnen worden aan ziektetoestand van niet-Europeanen, maar zoals de dokter het verklaarde: We hebben zogezegd een ziektelabel geplakt op een gesteldheid die voor hen eigenlijk normaal is. Hetzelfde principe geldt voor intelligentie quota, waarschijnlijk belandt niet het grootste deel van de pas aangekomen kinderen uit Somalië in speciale scholen omdat ze in Zweden zijn gecategoriseerd als zwak begaafd en lijden aan een handicap, maar omdat het de normale toestand van hun etnische groep kan zijn.

Eén ding is zeker, normaal is een fluctuerend concept, vandaag meer dan ooit. Maar als wij Noord-Europeanen echt abnormaal zijn, dan is misschien heel Europa met al haar geschiedenis en beschaving ook abnormaal, het normale is misschien om geen ruimteraketten, auto’s, vliegtuigen en computers te bouwen – in dit geval is de vraag of het niet zo is dat juist het abnormale iets goed is, dat het uniek, wenselijk en goed is, misschien moet het abnormale om die reden worden bewaard. Zodat de Europese eigenschappen binnenkort abnormaal zijn in Europa.

Laten we dit niet echt hopen.

Website van de bron!